W dniach 5-6 lutego 2010 r. odbyła się IV Łódzka Konferencja Biograficzna – Biografia i badanie biografii – „Uczenie się biografii Innych.” Konferencję zorganizował Zakład Andragogiki i Gerontologii Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego.
List do uczestników konferencji
Szanowni Państwo !
Za nami kolejna, już czwarta, łódzka konferencja, potocznie zwana „biograficzną”. Była ona ponownie spotkaniem Osób – andragogów i nie tylko, szczególnie zainteresowanych zgłębianiem wiedzy o ludzkich biografiach oraz sposobach ich badania. Podczas obrad wygłoszono 18 referatów/komunikatów z badań, odbyły się dwa warsztaty biograficzne, miały miejsce liczne dyskusje skoncentrowane na temacie: biografia. Wszystkim Uczestnikom konferencji – Profesorom, Przewodniczącym obrad, Referentom, Studentom i Dyskutantom – za ich wkład w to ważne Dzieło, wyrażam serdeczne podziękowanie i zarazem uznanie dla Ich badawczych pasji, oryginalności podjętych tematów, włożonego trudu naukowej pracy oraz za dar czasu – dla badań i dla wspólnego Spotkania, co niewątpliwie stanowi niezwykle ważny dorobek tych konferencji. Nie do przecenienia jest bowiem to, jak we wspólnym Spotkaniu uczymy się nawzajem swoich biografii, dookreślając własne.
Formułując przesłanie wynikające z obrad IV Konferencji i zarazem wytyczając cele pracy na najbliższy rok, podkreśliłabym co następuje:
1) w dalszym ciągu aktualne są nasze naukowe penetracje w zakresie projektu cząstkowego: „Uczenie się z biografii Innych”. Zachęcam więc do lektury biografii, pamiętników, wywiadów-rzek, listów, do analizy filmów biograficznych itp. Biografie Innych są bowiem nieocenionym źródłem wiedzy i uwrażliwiania nas na inność, co jest niezwykle ważne w pracy pedagoga-andragoga.
2) Drugi cząstkowy projekt: „Uczenie się z własnej biografii” również wymaga jeszcze pełniejszego naukowego rozpoznania. Uczenie się z własnej biografii jest tematem nowym i trudnym, wymagającym rozbudzonej refleksyjności biograficznej. Warto ją stymulować u siebie samego, jak i wśród np. uczących się dorosłych w trakcie edukacyjnej ( i nie tylko) relacji.
3) Rozbudzaniu świadomości i refleksyjności biograficznej oraz kształtowaniu kompetencji biograficznych dobrze służą warsztaty biograficzne. Ich treści, metody realizacji, osiągnięte efekty, mogą stanowić inspirujący zakres naszych zainteresowań i badań biograficznych. Zachęcam więc do twórczego wysiłku w zakresie metodyki biograficznej. Nowe pomysły warsztatów biograficznych chętnie będziemy popularyzować w naszych środowiskach wpierw zapoznając się z nimi podczas zajęć konferencyjnych.
4) Pamiętnik Badacza również czeka na popularyzację. Ta metoda pobudzania refleksyjności biograficznej i poprzez to autoformacji biograficznej Badacza wydaje się być bardzo obiecującą, choć niewątpliwie jest wyzwaniem trudnym nawet dla osób zajmujących się badaniem biografii. Czym jest Pamiętnik Badacza dla samego Badacza, co może zawierać, jak ma być prowadzony i czemu ma służyć – oto pytania, na które możemy nadal poszukiwać odpowiedzi, które przybliżą nas do zrozumienia fenomenu biograficzności – w ujęciu jednostkowym jako doświadczanie osobistej biografii oraz w aspekcie ogólniejszym – merytorycznym, metodologicznym i metodycznym, odsłaniającym i wyjaśniającym ludzką biograficzność.
5) W dalszym ciągu aktualne są nasze poszukiwania dotyczące teoretycznego podłoża biograficzności (np. bardzo znaczące pytanie: Dlaczego biografia wzbudza dziś takie zainteresowanie?) oraz metodologicznych podstaw badania biografii (czyli, jak poznawać biografie?)
2) Drugi cząstkowy projekt: „Uczenie się z własnej biografii” również wymaga jeszcze pełniejszego naukowego rozpoznania. Uczenie się z własnej biografii jest tematem nowym i trudnym, wymagającym rozbudzonej refleksyjności biograficznej. Warto ją stymulować u siebie samego, jak i wśród np. uczących się dorosłych w trakcie edukacyjnej ( i nie tylko) relacji.
3) Rozbudzaniu świadomości i refleksyjności biograficznej oraz kształtowaniu kompetencji biograficznych dobrze służą warsztaty biograficzne. Ich treści, metody realizacji, osiągnięte efekty, mogą stanowić inspirujący zakres naszych zainteresowań i badań biograficznych. Zachęcam więc do twórczego wysiłku w zakresie metodyki biograficznej. Nowe pomysły warsztatów biograficznych chętnie będziemy popularyzować w naszych środowiskach wpierw zapoznając się z nimi podczas zajęć konferencyjnych.
4) Pamiętnik Badacza również czeka na popularyzację. Ta metoda pobudzania refleksyjności biograficznej i poprzez to autoformacji biograficznej Badacza wydaje się być bardzo obiecującą, choć niewątpliwie jest wyzwaniem trudnym nawet dla osób zajmujących się badaniem biografii. Czym jest Pamiętnik Badacza dla samego Badacza, co może zawierać, jak ma być prowadzony i czemu ma służyć – oto pytania, na które możemy nadal poszukiwać odpowiedzi, które przybliżą nas do zrozumienia fenomenu biograficzności – w ujęciu jednostkowym jako doświadczanie osobistej biografii oraz w aspekcie ogólniejszym – merytorycznym, metodologicznym i metodycznym, odsłaniającym i wyjaśniającym ludzką biograficzność.
5) W dalszym ciągu aktualne są nasze poszukiwania dotyczące teoretycznego podłoża biograficzności (np. bardzo znaczące pytanie: Dlaczego biografia wzbudza dziś takie zainteresowanie?) oraz metodologicznych podstaw badania biografii (czyli, jak poznawać biografie?)
Kończąc, proponuję, by tematem wiodącym naszej kolejnej Konferencji były biografie edukacyjne. Biografie edukacyjne, w szczególności osób dorosłych, to bez wątpienia najbardziej andragogiczny aspekt podejścia w badaniu biografii. Fenomen biografii edukacyjnych jest znany polskim andragogom, lecz my stawiamy sobie za cel poznanie go w sposób pogłębiony i wieloaspektowy. Nie wytyczam tu sposobów i kierunków badania biografii edukacyjnych, gdyż przede wszystkim liczę na oryginalność poszukiwań Uczestników naszej grupy badawczej. Wyniki takich twórczych działań mogą rozszerzyć teorię uczenia się dorosłych, co należy niewątpliwie mieć na względzie.
prof. dr hab. Elżbieta Dubas