Osoby niepełnosprawne w społeczeństwie wiedzy
20 stycznia 2006 roku, w Auditorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie odbyła się międzynarodowa konferencja pt. „Osoby niepełnosprawne w społeczeństwie wiedzy”. Patronat nad konferencją objęli m.in. Jego Magnificencja Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego Prof. Karol Musioł, Minister Edukacji Narodowej Prof. Michał Seweryński, Minister Zdrowia Prof. Zbigniew Religa.
Konferencja była zaproszeniem do debaty o równych szansach w dostępie do edukacji z udziałem ekspertów w dziedzinie wyrównywania szans z całej Europy. W szczególności zaproszenie skierowano do kadry akademickiej, nauczycieli i władz odpowiedzialnych za politykę oświatową.
Uczestnicy konferencji próbowali wspólnie zastanowić się nad tym, co zrobić, aby stworzyć w Polsce efektywny system wsparcia dla studentów niepełnosprawnych, połączony z możliwością wyjazdu i dalszego rozwoju w europejskich ośrodkach akademickich. Jak się okazało podczas obrad, jest to duże wyzwanie, ale możliwe do zrealizowania. Warto podkreślić, że podejmowanie działań w tym kierunku znakomicie wpisuje się w założenia Procesu Bolońskiego.
Istotnym czynnikiem, który spowodował, że zdecydowano się zorganizować konferencję pt. „Osoby niepełnosprawne w społeczeństwie wiedzy” było zakończenie realizacji europejskiego projektu pilotażowego IDOL. Prawie trzy lata pracy konsorcjum złożonego z jedenastu instytucji z całego kontynentu zaowocowało opracowaniem wysokiej jakości programów szkoleniowych dla studentów niepełnosprawnych oraz absolwentów wyższych uczelni, którzy chcą zdobywać gruntowne wykształcenie i pracować na otwartym rynku.
W czasie działania projektu, partnerzy konsorcjum napotykali na różnego rodzaju trudności i mierzyli się z rozmaitymi wyzwaniami, co spowodowane było między innymi zróżnicowaniem wśród beneficjentów projektu w poszczególnych krajach Europy. Temat różnic w podejściu do integracji osób niepełnosprawnych również podjęto podczas konferencji. Jak się okazało, nie tylko w czasie trwania samego projektu ale i konferencji, wiele jest cech wspólnych dla dążeń i ambicji wielu osób niepełnosprawnych. Być może najważniejszą z nich jest coraz wyższa świadomość dotycząca potrzeby kształcenia się, a co za tym idzie coraz większego udziału w życiu społeczeństwa opartego na wiedzy.
Podczas konferencji po raz pierwszy w Polsce podjęto publicznie temat archaicznego języka używanego w stosunku do osób niepełnosprawnych i opisującego niepełnosprawność (prof. Jerzy Bralczyk). Ponad to poruszono m.in. temat dotyczący wsparcia psychologicznego (mgr Anna Wandzel), „Informacja, wiedza, mądrość – co społeczeństwo wiedzy cenić powinno” (prof. Ewa Chmielecka), dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność w edukacji (Barbara Waters, Wielka Brytania), integracji studentów niepełnosprawnych w społeczeństwie wiedzy (prof. Willy Aastrup, Dania). Zaprezentowano także najnowsze rozwiązania w zakresie tak zwanych technologii wspierających, stanowiących ogromną pomoc dla osób niewidomych.
Jednogłośnie uznano, że możliwie szeroki dostęp do edukacji na poziomie wyższym dla osób niepełnosprawnych jest obecnie na kontynencie europejskim jednym z ważniejszych tematów społecznych, a zwłaszcza w krajach, które weszły ostatnio do wspólnoty i w tych, które wciąż na wejście oczekują.